من در این تاریکی می رم خانه نور

                                     چشمهایم جاریست روی یک دشت کویر

 دستهایم طرف عرش به مهمانی آنجارفته است

                                         قلبم از زمزمه ای سر شار است

 امشب این پنجره خانه ماست که به ایوان بهار آشتی می دهدم

 کاش چشم و تو این پنجره تا صبح به همراه دلم می ماندید

                                                          اگر اینجا باشید

                       صبحدم شاخه گلی در دلم می روید، سرخ چون یک لاله

                                                             نرم چون شبنم روی ژاله

   من در این تاریکی می روم خانه نور

                     همه جا نور تو را می بینم

                                          همه جا بوی تو است

                                            خانه ام ، امشب ، لبریز از توست

 ماه هم می آید که به خورشید وجودت بدهد شاخه گلی

 

نوشته شده در یکشنبه 86/9/18ساعت 10:3 عصر توسط مهربانی| نظر|