تو نمی آیی

 چون نمی دانی که صورت ماه غمگین است

 و قلب خورشید شکسته

 تو نمی آیی

 چون نمی دانی که شقایق دشت عشق ترا می طلبد و نالان است

 تو نمی آیی

 چون نمی دانی که یک مهربان به انتظار مهربانی تو نشسته

 تو نمی آیی

 چون نمی دانی که ستاره های آسمان قلبش تاریک گشته

 تو نمی آیی

 چون نمی دانی یک نفر در قفس تنهایی دارد می پوسد

 تو نمی آیی

 چون نمی دانی که گلی از آتش عشق تو دارد پرپر می شود

 تو نمی آیی

 چون نمی دانی که یک پروانه با شمع وجود تو بالهایش می سوزد

  تو نمی آیی

 چون نمی دانی که او با شبنم اشک خود گلهای باغچه عشقش را آبیاری می کند

 تو نمی آیی..........

نوشته شده در دوشنبه 86/7/30ساعت 9:44 عصر توسط مهربانی| نظر|