سلام می دونم خیلی وقته نبودم و خیلی وقته وبلاگمو بروز نکردم واقعا شرمنده تو این فکر بودم که با چه عنوانی بروز کنم از کجا شروع کنم دلم بد جور گرفته بود خواستم با آقامون با عزیز دل همه با سرورو سالارمون حرف بزنم درد دل کنم

 در برابر اینکه

 خاک درگاه او باشم                                                              

 چیزی نیست

 وخاک درگاه او بودن

 جز بزرگی حقیقی

 نیست.

  گربیایی...

  می شمارم روزها را تا سرآید این جدایی

 می زند پرپر دل من سویت ای مرد خدایی

 ای تو مهرپر فروغم بی تو اینجا بی طلوعم

 می کنم هردم صدایت تا که شاید توبیایی

 گر بیایی حرف دل را با تو گویم ای امیدم

 ای فدایت جسموجانم گشته این دل بی قرارت

 شکوه ها دارم ز دنیا شکوه از این بی وفایی

این دلم دارد هوایت ای که از دنیا رهایی

 

                                                    می زنم گه دل به دریا می سرایم زندگی را

                                                   می نویسم برشقایق چون که با آن آشنایی

                                                   روزوشب در فکر اینم خوش به حال آنکه دیدت

                                                   من تو را پس کی می بینم ای اهورایی کجایی؟!

                                                    بشنو این نذر آدما را در فراغت نازنینا:

                                                     دل شود قربان راهت بشنوم گر تو می آیی.

نوشته شده در دوشنبه 88/5/26ساعت 10:4 عصر توسط مهربانی| نظر|