ای زنده از تو جان من ،ای ما لک یکتای من

ای مونس شبهای من، مولای بی همتای من

ای آنکه در روز ازل هر زره را جان داده ئی

بالاتر ازپندار من ،دنیای من، رویای من

خواهم غمم افزون کنی،از حصر وحد بیرون کنی

تا از تو گردد نور بخش،امروز من،فردای من

در عمر کوتاهم بسی محنت زهر سو دیده ام

محتاج الطاف توام، یکتای بی همتای من

خوابی بدوشین دید می از نامرادیهای خوی

با  چشم گریان و دلی بشکسته از غمهای من

لیکن در آن خواب حزین بر من یکی گفتا چنین

جو یاری از ششم امام، آن هادی و مولای من

خواهم شدن پیرا منش،دست من است و دامنش

هم او شفا خواهم بود در راه نا پیدای من

بر آستان پاک او سر مینهم ، جان می دهم

چون بعد بی همتای او،اویست روح افزای من

نوشته شده در جمعه 86/7/27ساعت 10:31 صبح توسط مهربانی| نظر|